op een natuurlijk leven
in harmonie met elkaar en met onszelf
in liefde, wijsheid en schoonheid
namens stichting
K-ETEN
ook in 2011
Kweek natuurlijke intelligentie door kinderen te voeden met kwalitatieve voeding en ecowijsheid..
Zij spreekt de taal die nodig is om bewustzijn te vergroten over onze beleving van voedsel en hoe onze omgang met voedsel ons leven vormgeeft. In plaats van een korte samenvatting, hier een selectie van de gedachten die ieder op zich de moeite waard zijn
om even bij stil te staan:
NME heeft het boekje Young Mentality gepubliceerd, dat inzicht geeft in de houding van jongeren t.a.v. duurzaamheid. Het is gebaseerd op een model dat is ontwikkeld in 2006, wat kan verklaren waarom er geen aandacht is besteed aan voeding en gezondheid, als essentiele aspecten van een natuurlijk bewustzijn. Sinds vorig jaar geeft NME op de website wel uiting aan de natuurlijke relatie tussen Natuur- en Milieu educatie en de kennis van (tenminste de herkomst van) voedsel. En gezien de impact van voedselproductie en -consumptie op het milieu is dat niet meer dan logisch.
Door de verschillen in mentaliteit onder jongeren worden zij verdeeld in groepen, om zo betere communicatie en aansluiting op hun waardepatronen mogelijk te maken. En er wordt uitgelicht, dat wat zij met elkaar gemeen hebben is dat het vergroten van hun betrokkenheid bij natuur en landschap een heel ander verhaal is. Betrokkenheid ontstaat wanneer je ergens om geeft en er waardering voor hebt. Hiervoor zouden jongeren eerst moeten leren genieten van de natuur en het landschap, op hun eigen manier(!). Dan willen zij er als vanzelf graag voor zorgen.
Een andere highlight in de tekst gaat over het boek ‘Grenzeloze Generatie’ . Dit is gebaseerd op een 25 jarig onderzoek naar waarden en opinies onder jongeren en de analyse stelt dat het duurzaamheidbewustzijn afneemt, vergeleken met 10 jaar geleden. Hier kunnen een aantal redenen voor bedacht worden, zoals de veel voorkomende gedachte dat het geen zin heeft duurzaam te handelen wanneer niet iedereen dat doet. En dat jongeren steeds meer worden overspoeld door informatie en keuzemogelijkheden.
Zetten we op een rijtje: 1: Duurzaamheid en voeding staan niet los van elkaar. 2: De mate van betrokkenheid is een belangrijke psychologische factor voor zorgzaamheid. 3: Duurzaam bewustzijn en duurzaam handelen zijn geen vanzelfsprekendheid geworden onder jongeren.
Deze gegevens staven de redenering achter de visie van K-ETEN dat het van belang is om duurzaamheid te zien als een psychologisch verhaal. En dit geldt ook voor eten. Door vers en duurzaam eten aan te bieden vanaf jonge leeftijd, kunnen kinderen vertrouwd raken met de herkomst en bereiding en het samen delen van maaltijden. En volwassenen kunnen het goede voorbeeld geven, door tijd en ruimte te maken voor het genieten van de schoonheid en heerlijkheid van natuurlijke voeding.
Natuur- en milieu educatie is te verenigen met voedsel- en gezondheidseducatie en kan ervaringsgewijs worden geintegreerd in het onderwijs. Wij noemen dit Ecowijsheid, gebaseerd op Ecological Literacy.
www.ecoliteracy.org
Debatterende jongeren geciteerd tijdens onlangs gehouden Beter Eten 2010 evenement in Den Bosch:
"Waar een groot deel van de deelnemers aan het begin nog niet zo goed wist wat ‘duurzaam’ of ‘beter’ voedsel zou moeten betekenen, wisten een aantal anderen met veel voorbeelden uit te leggen waarom zij zoveel mogelijk duurzame keuzes maken in hun voedselaankopen. Langzamerhand kwamen de tongen los en na een uur praten werden de meest interessante vragen gesteld door de jongeren die eerder zelf aangaven nooit na te denken over waar hun voedsel vandaan komt, of hoe het geproduceerd wordt! “We moeten ons verenigen en een tegengeluid geven” werd zelfs geroepen, “om duidelijk te maken dat wij vinden dat de overheid ons goede voorlichting moet geven over wat het verschil is tussen ‘gewone’ producten en de biologische variant.”
Volgens het verslag koppelden de jongeren naar de minister terug dat zij vinden dat de overheid moet zorgen dat alle kinderen les krijgen op een schooltuin en meer leren over eten en smaken, én dat het subsidiëren van de gangbare (industriële) melkproductie echt niet meer kan. Als het aan de jongeren ligt kan dit geld beter besteed worden om de biologische melkveehouderij te stimuleren zodat bio-producten betaalbaarder worden.