Het 7-delige debat over voedsel dat onder de naam “De prijs van ons voedsel” wordt gehouden in de Rode Hoed Amsterdam, vond gisteren plaats onder de noemer ‘Gezond eten: voorlichten of sturen’?
Duidelijk werd neergezet hoezeer gezondheid en voedsel verwikkeld zijn in een belangenstrijd die speelt op macro niveau. Aangetoond werd ook dat de rol van de Nederlandse overheid die twee petten moet dragen (burgers <> bedrijfsleven) en die gekenmerkt wordt door een korte termijn politiek, de duurzame gezondheidsontwikkeling niet bevordert. En zichtbaar werd ook hoe complex het spanningsveld tussen de individuele consument en de massaproductie en -consumptie in elkaar steekt. Waarbij gezegd moet worden dat waar in het bedrijfsleven mét lange termijnvisie wordt gewerkt, geinvesteerd wordt in duurzaamheid en gezondheid, gewoon uit welbegrepen eigenbelang.
JOGG (de Nederlandse vertaling van het Franse ‘Epode’) werd beschreven als één van de meest zinnige initiatieven om consumentengedrag te beïnvloeden. Omdat dit een samenwerkingsverband is rondom jongeren waardoor hun leefomgeving wordt herzien en waarbij volwassenen actief betrokken zijn. Een structurele aanpak, gericht op de lange termijn en gebaseerd op ‘It takes a village to raise a child’. Het obesitas probleem wordt bij de wortel aangepakt en de resultaten worden inmiddels zichtbaar en meetbaar (na ruim 10 jaar..)
Wat slechts summier werd aangekaart, is de psychologische kant van het macro economische verhaal. Consumenten worden beschouwd (en beschouwen zichzelf!) als een machteloze massa, onderworpen aan en afhankelijk van slechts een paar centrale inkopers (internationaal!). Alsof regeringen niet zijn opgebouwd uit individuele persoonlijkheden en niet bedoeld zijn om de belangen van de betalende burgers te dienen (?!)
De enige remedie tegen deze omgekeerde wereldvisie die systematisch in stand wordt gehouden, is de jeugd beschermen tegen de indoctrinatie door de marketingstrategen die het ‘kids are BIG business’ gegeven grenzeloos uitmelken. De weerbaarheid en zelfredzaamheid van jongeren vergroten en hun een natuurlijk, smakelijk, zintuiglijk, duurzaam, sociaal en ervaringsgericht referentiekader meegeven is geen overbodige luxe. Het is hun recht en de toegang tot een menswaardig bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten